Schrammen en co on tour in Sulawesi reisverslag 6

Reisverslag 6 de Schrammen en Co on tour in Sulawesi

Op 22 juli vertrok de Schramm en Co karavaan om 5 uur  's ochtends (zeg maar gerust midden in de nacht) in het pikkedonker richting Donggala. De reden dat we midden in de nacht al op pad moesten, waren de diverse wegwerkzaamheden die op de 10 uur durende route waren te verwachten en bijbehorende tijdelijke blokkades op die plaatsen. Indien je voor zo'n blokkade zou komen te staan kon het minimaal tussen de 3 en 6 uur duren voordat je weer verder kon. Tsja, dan is de keuze simpel.
De reis verliep, ondanks de slechte wegen; lees kuilen, modderpoelen,  bruggen waar houten planken op waren gelegd voorspoedig. Hoewel voor diegenen die op de achterbank zaten te stuiteren, hun op nieren steeds weer even terug op hun plek moesten worden geduwd. We kwamen zonder verder oponthoud rond 14.00 uur aan in Donggala. Dit plaatsje ligt ongeveer in het midden van Sulawesi aan de westkust. Een klein puntje van aandacht bij het binnenrijden van Donggala: waar is het Prince John resort? Sapa onze chauffeur wist het duidelijk niet en ook met hulp van de lokale bevolking bleek het lastig te vinden. Sapa leek dan ook een beetje gefrustreerd te raken, want ook hij wil ons graag afzetten. Wij nemen op dit punt afscheid van onze chauffeur Sapa en hij ging direct door richting huis naar zijn familie. Een prma chauffeur maar hij sprak helaas geen woord Engels dus communicatie was soms lastig.
Toen we uiteindelijk het resort hadden gevonden was het vinden van de juiste ingang een probleem. Uiteindelijk na diverse rondjes kwamen we onbedoeld via de achteringang binnen. Hier kregen we onze relaxbungalows toegewezen voor 3 nachten. Mmmm, zonder al te veel te willen zeuren hihi, want daar zijn wij Nederlanders goed in, is er toch wel een puntje of misschien ook wel punt. De bungalows waren duidelijke de allerlaatste op het resort en bleken op de uiterste plaatsen van het resort te liggen. Er bleek steeds een flinke klimpartij over steile hellingen en ongelijke trappen nodig om bij de receptie/restaurant/bar/strand te komen. Verder was het niet echt mogelijk om van het resort af te gaan behoudens met een hele dure taxi naar de bijvoorbeeld de markt in Donggala. Er zat niet veel anders op dan voornamelijk in het resort te blijven. Daar was het erg warm, geen airco in de volledig open bungalows, maar een ventilator die  vooral hielp als je er stil voor zat haha ook een leuke tijdbesteding. Eric en Marietta hadden dan wel een airco, maar het losse elektriciteitsdraadje hield na 10 cm op te bestaan... Helaas stikte het ook werkelijk van de muggen, dus goed en vaak smeren met deet, en dan nog zijn een aantal van ons aardig te grazen genomen door deze irritante rondzoemende beesten grrr. We slikken natuurlijk wel braaf onze Malarone tabletten waarmee we hopelijk Malaria voorkomen.  
Voor de snorkelaars onder ons (Eric, Maikel en Carla) was het hier echt geweldig. Wat een prachtig rif waar je al vanaf kniehoogte staand in de zee een enorme diversiteit van de meest prachtige vissen in alle kleuren ziet. Marc en Marietta trokken weer samen met een taxi naar de lokale markt in Donggala. De verkopers hadden daar nooit toeristen gezien en beiden waren weer een attractie! 
Maar ach, het weer en het eten waren ook vrij goed en we konden genieten van de diverse katten die bij het resort hoorden en de speciale "huiskat" van het familiegebouwtje waarin Eric, Marietta, Carla, Maikel en Alfons waren gelegerd. Marc had een bungalow voor zichzelf met een prachtig uitzicht op de zee, alleen moest hij daarvoor wel een heuveltje extra lopen.
Na twee dagen luieren, snorkelen, weer luieren en lek gestoken worden vertrokken wij op 26 juli met twee taxi's om 4 uur 's ochtends naar het vliegveld van Palu. Of we onderweg nog wat zagen? Natuurlijk! Ratten die van het afval sprongen bij het zien van het licht van de taxi's, gatsie!