Terug in Indonesië -> deel 13

Rond 6.30 uur zit heel party Jansen na een slechte of beter gezegd geen nachtrust, op de Ade Putra boot, aan het ontbijt. Het ontbijt bestaat uit ananas, witte boterhammen en pancakes. Niet echt een lekker ontbijt , alhoewel de pancakes met gecondenseerde melk wel oké smaakt.

Kapitein Ali heeft inmiddels het anker gelicht en wordt er koers gezet naar Komodo eiland, dit is niet zo lang varen, want we lagen hier al vlak voor  gedurende de nacht. Na 30 minuten is de boot aangemeerd bij Komodo eiland. Om van boord te kunnen wordt onze lenigheid flink op de proef gesteld en dat valt zeker niet mee, Marietta ziet van deze turnoefening af en blijft op de boot. 

Eenmaal op Komodo eiland staan veel gidsen klaar. De reden is dat er veel toeristen vanaf het eveneens aangemeerde waarschijnlijk Australische cruise schip zullen komen. Wij blijven deze grote groep toeristen gelukkig voor en worden weer gekoppeld aan een ranger, genaamd Suleiman die zijn hele leven al op Komodo eiland woont. 

Hij vertelt tijdens zijn introductie dat hij in een nabij gelegen dorpje woont dat nog regelmatig wordt bezocht door de Komodovaranen. De varanen grijpen hier de kippen of hond. Wat opmerkelijk is, is dat de varanen  ook  ‘s nachts naar het dorp gaan op zoek naar eten, dit is bijzonder omdat normaal gesproken de varaan in de nacht inactief is en verscholen in een hol ligt. Pas als de zon opkomt, kruipen ze hier weer uit om zich vervolgens op te warmen aan de zon en dan op zoek te gaan naar voedsel. Maar voor etensresten met misschien wel een lekker kluifje of zo komen zelfs zij uit hun nest.

Er is keuze uit een aantal lengtes voor een wandelroute en wij kiezen de middelste van een uur. Deze route kan met klimmen of zonder. Op verzoek van Carla gaan we voor de vlakke route, die na de klim van gisteren het wel even heeft gehad  met klimmen.  Hoewel vooraf in de gids van o.a. van Verre staat dat de kans kleiner is dat je een varaan ziet op Komodo eiland, hebben wij geluk, want we zien vrij snel na start van onze tocht al 3 varanen. Twee waren er vredig aan ‘t graven naar eten of zo, ze hebben een hele goede reuk en kunnen wel tot 5 km verder eten (rottend vlees) ruiken. De derde loopt zo dicht langs ons heen dat Riski ons direct verzoekt nog dichter bij de ranger te gaan staan. Nadat we diverse foto’s genomen hebben en Eric er een stuk of honderd heeft genomen vervolgen we onze route en zien vrij snel op aanwijzen van de ranger een kaketoe. De kaketoe zat in een tamarindeboom, op zoek naar tamarinde vruchten. Een aantal van ons ziet de kaketoe gelijk, maar omdat deze toch wel lastig te spotten is, helpt Riski gelukkig bij het maken van foto’s van de kaketoe. Zodat ook  Marc kan zien dat de kakatoe ook echt in de boom zit. Als we verder lopen passeren we tot onze grote schrik een groot bijennest, afblijven, snel foto maken (geldt ook voor Eric dus!) en doorlopen is het devies! We komen op de route nog een aantal buffels tegen, maar zien verder geen ander wild. Als we weer richting het beginpunt lopen aan het einde van onze wandeltocht, komen we langs een restaurant met een keuken. Tja en zoals gezegd is het reukorgaan van de varaan heel sterk dus best logisch dat ook hier (2) varanen liggen en wij nog een keer op de foto gaan met een varaan. De varanen worden ook op Komodo eiland beslist niet gevoerd. Hierna is onze toer klaar en gaan we terug richting de boot. Om hier te komen moeten we eerst langs allerlei kraampjes met diverse souvenirs waar we allemaal wat kopen, natuurlijk moet er wel afgedongen worden. Daarna klimmen en klauteren we weer aan boord en gaan we op weg naar Pink Beach, waar we na een uurtje aankomen. 

Eric, Carla en Maikel kunnen hier ruim een uur snorkelen en zien een prachtige onderwaterwereld met de mooiste en grote koralen. Eric is tijdens het snorkelen rechtsaf geslagen haha want hij vond het nodig om tussen twee motorbootjes door te zwemmen (mmm niet echt een verstandig besluit maar ja...)  en aan de andere kant ver van de boot te gaan snorkelen. Omdat party Jansen aardig is hebben we op hem gewacht toen we hem uiteindelijk hadden gespot. We hebben hem maar niet achter de boot aan laten zwemmen, best schappelijk van ons.

Als we allemaal weer aan bood zijn wordt er weer een heerlijke lunch geserveerd en gaan we op weg naar de haven van Labuan Bajo, is nog zo’n 4 uur varen. Onderweg zien we opeens meerdere mensen midden in de open zee lopen. Marietta en Marc dachten Jezus en zijn discipelen te zien lopen; het was echt een bijzonder gezicht. Alfons, Carla en Maikel hebben dit fenomeen al eens eerder gezien in de Dominicaanse Republiek. Blijft een bijzonder gezicht midden in de zee mensen te zien lopen. 

Na 4 uur varen we de haven binnen waar Agus ons weer staat op te wachten, met zijn busje en onze koffers om ons naar het hotel Sunset Hill te brengen. Ons laatste hotel op Flores. Daar aan gekomen willen we allemaal zo snel mogelijk een douche nemen na de survivaltocht op de boot. 

Helaas blijkt dat de waterleiding op dat moment kapot is en we dus nog geen douche konden nemen, hellup! Degene die het het eerst merkt is Marietta. Zij vlucht als eerste de douche in en krijgt slechts een ielig straaltje koud water. Het deert haar niet, zo wanhopig is ze. Het straaltje houdt er na een paar minuutjes mee op en het wordt definitief duidelijk: er is geen water meer... 

De reparatie duurt een uurtje. Eindelijk kan party Jansen klaterend en schaterend onder de douche.

Fris en fruitig verzamelen we ons in het restaurant dat uitkijkt op de zee en de vele eilandjes. We zien de zonsondergang... en we zien de vulkaan Sangeang Api in de verte weer roken...

Op tijd naar bed voor het vertrek de volgende dag naar Bali.