Deel 10: Van oost naar west

Terug in Indonesie, deel 10

Van Oost naar West Flores in een dag.

Het is inmiddels dinsdag 6 augustus en is  alweer dag 16 van onze tot nu toe mooie reis, hiermee zijn we dus ook ruim over de helft. 

Vandaag vertrekken we van Bajawa (van oost naar west) naar Ruteng. Dit houdt ook voor vandaag weer in, dat we zoals meestal vroeg moeten vertrekken. Dus 06.00 uur opstaan om 7 uur ontbijten en om 8 uur vertrekken. De reden voor het vroege vertrekuur vandaag is dat er onderweg meerdere wegwerkzaamheden zullen zijn waardoor de wegen afgesloten kunnen zijn, als we op tijd vertrekken is de kans hierop kleiner volgens onze gids Riski.

Zoals al in een eerder in het verslag hiervoor genoemd is de locatie van het Manulalu hotel en de bungalows echt prachtig, nergens nog zo’n mooi uitzicht gehad. Toch zijn er wat  kanttekeningen, zoals de complete chaos in de keuken die ervoor zorgt dat je vooral veel geduld en geluk moet hebben om het eten dat je hebt besteld ook feitelijk te krijgen.  Tevens krijgt iedereen onafhankelijk van elkaar zijn/haar eten waardoor de één klaar is met eten en anderen nog hun eten moeten krijgen. Krijg je je eten binnen het uur is het snel.

Het Franse koppel met kind dat gisterenavond met veel stampij en zonder te betalen het restaurant heeft verlaten, doordat zij te lang op hun eten moesten wachten, zijn blijkbaar toch gebleven. Kort na ons komen ook zij weer het restaurant binnen gestapt. Zij bestellen hun ontbijt en gaan aan tafel, na ongeveer 30 min. ( enkele van ons hebben inmiddels wat te eten gekregen)  krijgt mw haar ontbijt en man en zoonlief nog niets, tsja ......daar kijken wij niet van op, maar deze Fransman wel en het duurt dan ook niet lang of hij wordt (weer) boos, begint luid zijn ongenoegen te uiten aan de ober en vraagt vervolgens met een rood hoofd om de manager. Jimmy de manager snelt toe en dan vraagt de Fransman hem boos “ bent u de manager?” 

Voor diegenen die de serie Fawlty Towers nog kennen  en zich nog de aflevering herinneren met Mrs Richards ........😂geweldig, dit had een scène kunnen zijn uit die aflevering. Het was echt hilarisch om deze stampende boze Fransman zijn klachten over het ontbijt bij de manager te zien en horen uiten en de manager Jimmy die verwonderd en een beetje zielig de Fransoos aanstaart. 

Wij hebben gelukkig wel binnen het uur ons ontbijt gekregen en omdat Agus  (onze chauffeur)  ons terug rijdt naar de bungalows (deze staan verwijderd van het restaurant) waar onze koffers al klaar staan voor vertrek rijden we iets na 8 uur zoals afgesproken weg .

De rit duurt vandaag ongeveer 8 uur met alle stops meegerekend. De weg is echt slecht, vaak ontbreekt er een stuk weg, zijn de wegen smal en constant bochten rijden. Volgens ons ook best zwaar voor onze chauffeur. Het landschap is mooi onderweg met steeds prachtige vergezichten. 

Na ongeveer 2 uur stoppen we  bij Aimere waar we een Arak distilleerderij bezoeken. Arak is de drank die de lokale bevolking drinkt en bevat zo’n 50% alcohol. Deze distilleerderij blijkt eigenlijk niets meer te zijn dan de aanwezigheid van de hiervoor speciale palmbomen waar de vloeibare palmsuiker in bakjes wordt opgevangen en dan 1x  per dag wordt verzameld. Dit vocht (suikerwater) wordt dan weer in een ton gegoten en wordt hier enige tijd in bewaard zodat het gaat gisten. Hierna wordt de vloeistof verhit en komt de alcohol vrij, deze wordt via een bamboestok naar een oud en niet al te schoon uitziende jerrycan (maar ach 50% alcohol ontsmet veel 😜) getransporteerd. Eenvoudig proces en makkelijk geld verdienen zo lijkt het.

We gaan weer op pad en stoppen nu bij een lokaal ziekenhuisje in Borong. Het kliniekje bezoeken we op ons verzoek. We vragen natuurlijk eerst toestemming om binnen te mogen kijken en dat mag. We maken kennis met verpleegkundigen en de dienstdoende arts. De arts wil ons graag te woord staan, geeft aan dat haar Engels niet zo goed is, gelukkig blijkt dit tijdens ons  het gesprek  best mee te vallen en begrijpen we elkaar toch redelijk goed. Carla vraagt de arts met welke klachten de patiënten over het algemeen komen en behandeld kunnen worden. Dit is o.a. Dengue en koorts, veel buikgriep (met veel braken en diarree) soms ook malaria en HiV.  We zien ongeveer 8 behandelruimtes en is het in deze kleine kliniek ook mogelijk bloedonderzoek te doen, er is een  eigen laboratorium. De arts verteld dat uitdroging en aanhoudende koorts de meest voorkomende klachten. Zijn. Hiervoor krijgen mensen indien nodig dan vocht via het infuus. Er kunnen geen grote ingrepen worden verricht of röntgen foto’s worden gemaakt als dit nodig is worden mensen doorgestuurd naar het grote ziekenhuis in Ruteng. Als Carla aangeeft dat ze wat spullen zoals paracetamol, ORS en Imodium heeft voor de kliniek wil de arts deze graag hebben, maar dit moet eerst aan de manager worden gevraagd. We worden direct uitgenodigd om de manager te ontmoeten. Als we naar het kantoor van de manager lopen komen we ook langs de verloskundige kliniek waar alle vrouwen gedurende hun zwangerschap worden gecontroleerd en bevallen. De manager van de kliniek is een vrouw en verloskundige, zij wordt overvallen door ons onaangekondigd bezoek en schrikt hier van en wordt hier ook nerveus van. Helaas spreekt zij geen Engels en praten we met haar via de arts en Riski onze gids. Ze is inmiddels iets minder nerveus en laat weten vereerd te zijn met ons bezoek aan haar kliniek, wil graag de door Carla meegebrachte spullen hebben ( ze zijn vooral afhankelijk van de overheid welke materialen en geneesmiddelen ze op een bepaald moment krijgen en dat is lang niet alles wat ze nodig zouden hebben). Tot slot gaan we nog met elkaar op de foto en ze bedankt ons voor ons bezoek en hoopt dat we nog een keer langs komen. Weer een mooie en bijzondere ervaring erbij.

Riski stelt voor om hierna gelijk te lunchen bij een lokaal restaurantje en als we daar aankomen zit het vol met alleen toeristen. We eten daar prima en 

vervolgen hierna onze reis naar Ruteng, dit is nog een behoorlijk lange rit van een aantal uur.

Als we steeds hoger in de bergen komen wordt het steeds mistiger waardoor we besluiten het meer dat we zouden bezichtigen laten vervallen.

We rijden dan direct door naar het Santa Maria klooster waar we de komende nacht zullen overnachten. Riski kent de nonnen van het klooster goed want zijn zus is hier non, hij hoopt haar te verrassen met zijn bezoek, wij zijn vooral wat afwachtend wat betreft de accommodatie. 

Eind van de middag komen we na een lange rit aan in  echt super schoon klooster (de vloeren glimmen als een spiegel) . We  worden ontvangen  door twee giechelende de nonnen die bij de receptie staan. Zo grappig om te zien hoe Riski wordt ontvangen, de dames lijken oprecht het leuk en gezellig te vinden dat hij er is en kletsen honderduit tegen hem. (Zijn zus is er helaas niet) De kamer is basic en sober, maar voldoet prima voor een nacht.

Nadat we onze spullen in de kamers hebben gezet gaan we weer op pad nu naar een traditioneel dorp van de Manggarai stam. In het midden staan grote megalieten stenen en is de offerplaats. Er worden allerlei offers gebracht om goden gunstig te stellen bij zoals ook uit de bijbel bekend het zaai/gewas- en oogstfeest. De huizen zijn van hout met mooi houtsnijwerk. Riski kent de  traditie van dit dorpje goed want dit is het gebied waar hij zelf ook woont. Voor alle huizen staan nog megalieten, deze zijn hier lang geleden geplaatst zodat bezoekers te paard hun vervoer middel (hun paard) konden vastbinden.

Het is al gaan schemeren als we ook nog een bezoek brengen aan een grote  lokale markt. Traditioneel in Indonesië, met veel vis, ter plaatse geslachte kippen en varkens. De grond is ronduit smerig en de geur is ook niet altijd even fijn. We kopen op de markt wat spulletjes en Carla koopt onderweg nog een paar schoenen voor wel zo ongeveer 13 euro.

We gaan na het marktavontuur lopend naar het restaurant waar we heerlijk hebben gegeten. In het restaurant krijgt Carla een gebreide muts van de Bromo (vulkaan op Java, Keli Mutu, was er niet haha) als grap en als mascotte voor party Jansen die na het eten, moe maar voldaan richting klooster gaan. We zijn keurig op tijd binnen de kloosteruren (iedereen moet voor 21 uur binnen zijn) en gaan na een heerlijke warme douche allemaal met de kippen op stok vroeg (22 uur) naar bed, morgen weer vroeg aan ‘t ontbijt om weer om 8 uur weg te gaan.