Schrammen en co on tour in Sulawesi, deel 4

Reisverslag Sulawesi, deel 4, dag 2 Torajaland en Palopo 17 en 18 juli

Na het uitgebreide ontbijt in hotel Missiliana heeft Josep ons vandaag verder rondgeleid in Torajaland. We begonnen met een bezoek aan Lemo. Een prachtige plek. Groene rijstvelden gelegen temidden van schitterende natuur. En in de rotsen de graven van hooggeplaatste Toraja's. Bewaakt door tau-tau. De levensechte poppen, die je vanaf de balustrades in de rotsen aanstaren. Josep vertelde dat de bamboeladders die gebruikt worden om mensen in de rotsen bij te zetten, direct na gebruik worden vernietigd. Op die manier wordt grafschennis en grafroof voorkomen. De tongkonans (zie foto) die bij de uitvaart zijn gebruikt worden ook vernietigd. Aangezien de tongkonans er nog staan is duidelijk dat hier zeer recent nog iemand is bijgezet.
In een van de winkeltjes kopen wij onze eigen tau-tau. En Eric weet een Wilhelmina-rijksdaalder en een munt uit Nederlands-Indië op de kop te tikken. Maikel ziet een munt van 50 eurocent (die voor meer wordt aangeboden!) en geeft de verkoopster een munt van 20 eurocent om weer verder te verkopen. Maikel gaat op zoek naar zijn eigen tongkonan. Ik heb vele boden gedaan maar prijs-kwaliteit verhouding stond niet gelijk zeg maar..... 
In een volgend dorpje neemt Josep ons mee naar een babyboom (lees: boom en niet boem). Hier "begroeven" de Toraja's hun overleden baby's zolang die nog geen tandjes hadden. De baby werd in de foetushouding in de boom geplaatst en kon zo verder groeien dankzij de sappen van de boom, die per se zo wit moet zijn als moedermelk. De gedachte hierachter is dat ze dan naar de hemel (God) groeien. Een mooie gedachte, hoe hoog een baby in de boom  wordt geplaatst  hangt af van rijkdom en invloed van de ouders. De graven worden afgesloten met strengen van bamboe zodat de baby s er niet uitgehaald kunnen worden. Er wordt vaak een mango boom voor gebruikt en er staan er nog diversen in Torajaland. Rond 1948 is voor zover bekend de laatste baby in een boom begraven. Langzamerhand sluit de bast van de boom zich weer. Mooie symboliek.
Daarna liet Josep ons een natuurlijke grot zien. Weer een andere wijze voor de  Toraja's om hun doden te begraven. Het hangt van de mogelijkheden in de directe omgeving af op welke manier er begraven wordt. In de grot temidden van sarcofagen, botten en schedels houden ook hier tau-tau de wacht.
Op de volgende plek zien we, naast de ons inmiddels bekende tau-tau, een levensgrote en levensechte pop (beeld) van een man. Carla merkt op dat het zo levensecht is dat zelfs zijn aderen zichtbaar waren, zo'n kunstenaar is de houtsnijder die deze poppen maakt, echt heel bijzonder. 
Zoals beloofd laat Josep ons lunchen op een plek waar wij kunnen genieten van eten op Toraja-wijze bereid. En genieten doen we. Het is heerlijk! Terwijl we op het eten wachten zien we een mooi schouwspel. Een grijze buffel, die onverstoord staat te grazen, wordt van top tot teen, haast met liefde en grote zorg, gewassen. En ziet er picobello en zwart-bont uit voor deze zondag.
's Middags bezoeken wij Nanggala. Een traditioneel dorp van voormalige koppensnellers. De schedels van hen die verorberd zijn hebben een plekje aan de voorgevel. Alle ingrediënten van de Toraja-cultuur zijn aanwezig. Zo hoort het te zijn, vindt Marc. Temidden van de tongkonans hangt een volleybalnet. Dat doet Eric natuurlijk deugd.
Josep heeft een speciale band met dit dorp. Hij komt er al 24 jaar en kent de mensen goed. Een van de mannen in het dorp is tijdens en door het werk blind geworden. En een arbeidsongeschiktheidsverzekering kent men niet. Josep besteedt een deel van zijn inkomen om de dochter van de man naar school te laten gaan. Per half jaar kost dat 1,3 miljoen rupiah. Wij kopen later in een plaatselijk winkeltje schriften en geven deze aan Josep zodat wij ook een kleine maar welgemeende bijdrage kunnen leveren.
De laatste vorm van begraven die wij te zien krijgen is in kalksteengrotten. Buiten houden ook hier tau-tau de wacht. Binnen is het een kruipdoor sluipdoor langs grafkisten en schedels. Bijzonder zijn de resten van een neef en nicht, die wilden trouwen. Dat mocht niet en samen pleegden zij zelfmoord. In de grot zijn zij verenigd zoals Romeo en Julia.
Naast alle schedels en grafkisten worden we ook gewezen op een enorme spin, maar deze was niet gevaarlijk volgens de lokale gids die ons in de grotten begeleidt met een lamp. 
Buiten voor de grot trekt Maikel intussen weer bekijks. Vrolijke chickies met beugel willen absoluut met 'cowok' ( de jongste) op de foto. Maikel laat het gelaten over zich heen gaan. Marietta verhindert dat ze aan de arme jongen gaan zitten plukken.
Al met al hele indrukwekkende dagen in Torajaland! Na het avondeten en een kleine borrel (lees thee en koffie en fanta) gaan we weer heerlijk slapen. Op naar een volgende tocht, morgen naar Palopo. 
Gelukkig mogen we wel uitslapen, dus de waterratten onder ons kiezen nog voor het zwembad. Maikel heeft eindelijk een bal op de kop getikt. Marietta vindt de tip van de week voor iedereen in Eric's tas. "Bewaar nooit een banaantje langer dan twee dagen in je tas!" (De duizenden beestjes krioelden werkelijk overal.) Alfons en Carla maken gebruik van de spa en krijgen een total body massage voor ongeveer 11 euro per persoon, was heerlijk. Maar daarna vertrekken we naar Palopo, een doorgangsplaatsje richting Tentena. En eerlijk gezegd ... Meer is het ook niet. Zeker niet. Wel moet gezegd worden dat de pastei en loempia lekker smaakten. Gelukkig maar want we hadden namelijk een dappere poging ondernomen om wat winkels te bekijken, met gevaar voor eigen leven, want een stoep kennen ze hier niet.  En dan ons hotel: het Platinum Hotel. De naam doet heel wat moois vermoeden, maar Carla vergelijkt ons hotel met een Formule 1 hotel. Alleen een Formule 1 hotel waar de zwarte plokken stof uit de ventilator komen zetten als je gaat douchen. We zijn blij als we de daaropvolgende dag vroeg het hotel verlaten. Nu dan echt op weg naar Tentena! Dat wordt een HELSE tocht van meer dan 8 uur lang!!!!  Kortom, een mooie cliffhanger!