Schrammen en Co on tour in sulawesi, deel 8

Reisverslag deel 8 

28, 29, 30 juli
Na een nacht van weinig slapen volgde een ingewikkeld ochtendprogramma: Marc ging om 7 uur in zijn uppie naar de lokale markt met een aparte taxi, die door onze  galante, langbewimperde, verleidelijk knipogende en met elegante gebaartjes gezegende gastheer Doddy de avond ervoor hoogstpersoonlijk geregeld zou worden! Service staat ongetwijfeld hoog in het vaandel!  De rest van het gezelschap zou om half negen met het busje naar de vulkaan Mahawu vertrekken. Daar zou Marc uiteindelijk ook aankomen.
Maar het liep anders... Onze Bob/Doddy/Coby die zo charmant zijn paardenstaart om de wijsvinger kon wikkelen, had helemaal geen taxi voor Marc geregeld en ook de hotelbaas kwam niet op het idee om deze fout te herstellen. Marc ging dus lopend naar Tomohon (30 minuten klimmen en dalen) en kwam erachter dat hij dan nog 40 minuten moest lopen naar de markt. Niet dus. Onze verbazing was dan ook groot toen Marc bezweet en onverrichterzake terugkwam in het hotel. De stakker!! 
Onze chauffeur reed nog heel even langs de markt om te laten zien waar en hoe ver het uiteindelijk was. VER! En Marc vertelde hoever hij die ochtend was gekomen, ook ver, maar hij was er nog lang niet in de buurt. Op de markt zag je inderdaad een bordje met daarop Ekstrim market: je kan daar gebraden hond, vleermuis, rat of aap kopen aan een satehstokje. Helaas, Marc.
De vulkaan kon je via een lange steile stenen trap betreden. Marc en Maikel bereikten de top als eerste. We waren gewaarschuwd dat de vulkaan nog actief was. maar vandaag had ie daar blijkbaar geen zin in, hahahaha. Nee hoor deze vulkaan was niet meer actief. De chauffeur liep deze keer mee, erg leuk. Marc zat het niet echt mee vandaag, want op de terugweg maakte hij nog een enorme smakkerd op de gladde traptreden....
Samuel heeft voor ons nog een tussenstop gemaakt bij een enorm Christusbeeld in Manado. 
Daarna namen wij in Manado afscheid van Samuel, hij gaf ons de zegen en wij pakten een motorbootje richting Bunaken. Ruwe tocht over zee. De magen werden flink geschud, bleef het allemaal nog wel zitten?
De bootreis over de woelige baren van de ruwe zee leidde ons naar het Bastianos Dive Resort. Onder ons nog geen duikers, maar wel snorkelaars. Een Duitse duikinstructeur heette ons welkom, maar kon aan ons zijn lessen niet slijten. Wel gingen een aantal van ons een frisse duik in de zee nemen: tot heel ver konden zij nog staan en snorkelen. Ook hier zijn prachtige riffen, waar je de meest mooie tropische vissen kan zien. Anders dan in Donggala (daar was het snorkelen zelf wel makkelijker) moeten we nu echt wel een stuk verder de zee om bij het rif te komen. Eenmaal bij het rif zelf, is het alsof er zich een muur naar de diepte stort, echt super mooi en  langs dit langgestrekte deel kun je heel mooi snorkelen. En de primeur was er!, zoals Marietta beschrijft, we zagen op dag twee echt waar, schildpadden en vandaag ook weer weer, zo bijzonder om te zien. Trots hebben we natuurlijk met armen aangeduid hoe groot de dieren waren. Ze moeten het maar geloven..... Dan wordt het plan geboren om een onderwatercamera te huren om het bewijs te leveren.
Op onze voorlaatste dag hier hebben we inderdaad een onderwatercamera weten te bemachtigen. De zee is een beetje troebel vandaag. Er is veel meer golfslag en stroming dan eerdere dagen. Maikel en Eric betalen hiervoor samen de huur. Eerst mag Maikel de camera vast houden en hij maakt aardig wat foto's, maar dan neemt Eric de camera over ........haha die gaat er vervolgens nog dik een uur foto's mee maken en ja hoor honderden foto's verder en hoe kan t anders de batterij is al leeg. Het lukt echt waar, zowel Maikel als Eric om enkele schildpadden te vereeuwigen. Zouden de foto's gelukt zijn? We krijgen ze op cd rom en we zijn echt allemaal benieuwd.
De laatste dagen van onze reis zijn bedoeld om luierend door te brengen op Bunaken. Het uitzicht is hier prachtig: de zee, het strandje, de slapende -hopen we- vulkaan en een resort waar je je voor je hapje en een drankje terecht kan. Vandaag zijn Marietta en Marc nog gaan wandelen naar een kampong op dit eiland. Via een steile trap en een mooi natuurpad tussen de wilde platen en bomen, bereikten ze het piepkleine dorp. Een aantal huizen bij elkaar, meer niet. Wandelend over de erven van deze woningen zagen ze een kaketoe en een makaak.... Aan een touwtje. Hij had maar weinig beweegruimte en was nog jong. Jammer dat ze deze dieren ook als 'huisdieren' hebben. Teruglopend werden ook een paar durians gespot (eindelijk!), een gekko in de bosjes en... Een jong nieuwsgierig varkentje. Ook in de struiken. Marietta heeft hem nog kunnen fotograferen. Toen moedervarken ook tevoorschijn kwam, hield Marietta het maar voor gezien, hahahaha. 
Carla heeft ontdekt dat we misschien vanuit Bunaken direct naar het hotel in Manado kunnen varen. Dus niet zoals geregeld door Van Verre ( onze reisorganisatie) eerst naar de haven van Manado en dan ook nog een reis met de auto naar het hotel Cocotinos waar we onze laatste nacht op Sulawesi doorbrengen. Hup ! Een poging wagen om de receptie die twee en een half woord Engels spreekt zo gek te krijgen een boot die kant op te regelen! Natuurlijk is dit gelukt haha geen idee waar we uitkomen, we gaan t morgen zien. Het zal alweer onze laatste etappe in Sulawesi worden....