Deel 8 In vliegende vaart naar de vliegende honden!

Deel 8 Zaterdag 3 augustus.

In vliegende vaart naar de vliegende honden!

Vandaag blijven we in Riung. We hebben om 10 uur met Risky en Agus afgesproken. Risky stelde natuurlijk voor om er om 8 uur op uit te gaan, maar met de nachtelijke wandeling naar Keli Mutu nog in de benen hebben wij anders beslist.
Het ontbijt in ons guesthouse van de SVD kloosterorde is zoals onze kamer: eenvoudig en sober. Er zijn heerlijke banana pancakes en stugge deegballen (broodjes). En als beleg zijn er twee smeersels: zelfgemaakte jam en cocos. We eten onze buikjes rond aan de bananenpannenkoekjes.
Dan vertrekken we voor de boottocht die we vanaf Riung gaan maken. Onze eerste uitdaging is om aan boord van het houten bootje te komen. Met vereende krachten en een behulpzame schipper en natuurlijk Risky lukt het ons allemaal om aan boord te komen. En daar gaan we. De open zee tegemoet. Die zee is bepaald niet rustig te noemen. Eric vangt de eerste klappen nog op, maar daarna is iedereen zeiknat van het zeewater. Steeds verder gaan we de zee op en steeds hoger worden de golven. Dan slaan we linksaf (naar bakboord dus). En plots zien we in de bomen boven de mangrovekust de vliegende honden hangen. Wel honderden! Ze hangen als vleermuizen aan de takken. De schipper, de bootsjongen en Risky beginnen een enorm kabaal te maken. En ja hoor, daar vliegen de vliegende honden op. Alfons maakt er mooie filmpjes van. We genieten enige tijd van deze schitterende dieren en vervolgen dan onze reis naar het strandje waar wij kunnen snorkelen en waar wij gaan lunchen. Deze vakantie kent namelijk een strak schema. Elke dag begint met ontbijt, daarna een lunch om vervolgens af te sluiten met een avondmaaltijd.
Ook op de route naar ons strandje op een eilandje voor de kust krijgen we weer de volle laag. Op het strandje aangekomen zijn het de sportieve waterratten die met hun snorkels de zee induiken. De Van Rossums blijven op het strandje achter. Carla, Maikel en Eric moeten een eind uit de kust om koraal en tropische visjes te zien. Er staat een flinke golfslag. Dat hadden we in het houten bootje ook al gemerkt. Na zo'n drie kwartier keren Carla en Maikel terug naar het strandje. Eric volgt niet veel later. Gelukkig hebben we ook zwemvliezen, want de stroming is best fors. De sportieve waterratten zijn natuurlijk wel een beetje verwend. Op een eerdere reis naar Sulawesi hebben zij hele mooie snorkelgebieden bezocht (Bira, Donggala en Bunaken). Misschien kwam het door de ruwe omstandigheden, maar hier in de zee bij Riung leek het niet zo mooi...
Omdat wij later zijn vertrokken (dan Risky had voorgesteld) zijn wij de laatste groep die op het eiland is en gaat lunchen. Onze schipper bereidt een heerlijke lunch met (water)meloen, rijst, mie hun, groenten en natuurlijk met vis. De barracuda en de tonijn zijn niet te versmaden. Zelfs Carla geniet deze keer van de vis (terwijl er toch ook een kippenpootje op het menu staat). Wat is het toch heerlijk met een bordje eten te zitten op zo'n strandje....in het zand, op een oude boomstam, onder de bomen...zee, zon....

Na de lunch volgt er kort beraad. Willen we nog gaan snorkelen? Uit de non-verbale communicatie van de schipper valt op te maken dat het beter is van niet. Zelfs Eric besluit niet nog een keer de zee in te gaan. Tot grote opluchting van gids Risky. Als dit besluit is genomen vertelt Risky dat de zee hier altijd rustig is. Maar er staat nu al een paar dagen veel wind en daardoor is de zee onstuimig. Risky is inderdaad blij dat er niet meer gesnorkeld wordt.

De terugreis naar het havenplaatsje verloopt voorspoedig. Toch zorgt de schipper ervoor dat we nog een keer kletsnat worden. Terug in Riung drinken we een Bintang aan het water. Daarna gaan we terug naar onze kamers en doen het even rustig aan. We hebben vandaag allemaal een was afgegeven. En net als op Sumba blijken de rekeningen verwisseld te zijn. Eric strijkt over zijn hart en betaalt Marc de door hem teveel betaalde rupiah's terug ;-)

's Avonds eten we net als gisteren in Restaurant DelMar. Volgens Risky valt het eten in het hotel niet te pruimen. Het duurt helaas lang(er) dan gisteren omdat we niet van te voren besteld hebben. En nee, het ligt uiteindelijk toch niet aan Eric, die een complete Barracuda besteld blijkt te hebben, dat het zo lang duurt. Voor zes mensen een maaltijd bereiden kost nou eenmaal tijd. 
Moe en voldaan duiken we in onze kamers ons bed in. Morgen wacht weer een lange dag en een lange reis. "We leave at eight o'clock right!"